Nieuwjaarstoespraak burgemeester

Tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst gaf onze burgemeester een toespraak aan alle aanwezigen. Hieronder kunt u de toespraak lezen:

Dames en heren, Allereerst van harte welkom op deze receptie van Wilhelmina, de ondernemersverenigingen en de gemeente Heerde. Straks mag ik u het allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Maar voordat het zover is, is het tijd voor mijn nieuwjaarstoespraak. En ik neem u even mee in het proces hoe zoiets tot stand komt. Want het is nogal wat, inwoners toespreken en een boodschap meegeven voor het nieuwe jaar. Niet voor niets vraagt de pers altijd deze speeches op. En meestal is er ook wel een rode draad te vinden in de verhalen die burgemeesters vertellen  tijdens de nieuwjaarsreceptie. Wat dat betreft is het  fijn dat het kerstreces precies voor deze periode valt, want het geeft tijd om na te denken en dingen op een rij te zetten, te reflecteren op het afgelopen jaar.

In deze tijd ontkom je natuurlijk niet aan al het nieuws dat er nu speelt. Kranten, televisie, sociale media staan vol van  ellende in  de wereld, maar ook van problemen in ons eigen land. We moeten ons voorbereiden op ongekende tijden. Mondiale conflicten kunnen hun effecten hebben op ons, niet voor niets worden we opgeroepen om noodpakketten in huis te hebben. En hoe zeer dit ook  waar is, het is wel een hele sombere boodschap voor een nieuwjaarstoespraak naar mijn idee. Gelukkig vond ik in een boekwinkel een gedichtenbundel, waarin het volgende gedicht staat:

Generaties

Jonge mensen protesteren,
Roepen ’t is een treurig zootje
En al ben ik niet meer zo jong,
Ik zit toch in hetzelfde bootje

Zij verwijten deze wereld
Een geweldig aantal floppen,
’t klopt want in mijn jonge jaren,
Was ie ook al naar de knoppen.

Nu vraagt u zich misschien af hoe dit gedicht hoop kan geven. Maar als ik u vertel dat dit gedicht is geschreven door Toon Hermans die in 1916 werd geboren en ik dit vond in een bundel uit 1983, dan begrijpt u het wellicht beter. Het plaatst het gevoel van onmacht voor de grote vraagstukken in de wereld in perspectief. In mijn geboortejaar, ook 1983, vroegen mensen zich dus hetzelfde af als nu. Elke tijd kent zijn problemen, iedere generatie vraagt zich af wat te doen.

Daarbij is het denk ik heel goed en heilzaam om niet de machteloosheid centraal te stellen, maar na te gaan wat in onze eigen macht ligt om eraan te doen. En als ik dan terugkijk op 2024 en zie wat de Heerder samenleving  heeft gedaan, dan denk ik dat we er, misschien wat onbewust, heel goed in zijn om het goede te doen.

Zo hebben we in het afgelopen jaar besloten om onze opvang voor Oekraïners, die gevlucht zijn voor oorlog, uit te breiden. Zaten er begin vorig jaar nog ruim 200 mensen in de opvang, inmiddels zijn dat er meer dan 250. En hebben we besloten verder uit te breiden, waarbij de hulp vanuit de samenleving enorm is. Vrijwilligers van de kerken hebben in een paar dagen meegeholpen om de nieuwe kamers in te richten. Wekelijks zijn er vrijwilligers in de opvang. De scholen in de omgeving vangen de kinderen op. De huisarts houdt spreekuur op locatie.

Sowieso is de manier waarop we met de opvang van vluchtelingen omgaan iets om trots op te zijn. In alle rust hebben we een aantal keer gesproken over de manier waarop we met deze opgave omgaan. Waarbij wij de eerste kleine gemeente na Zutphen en Apeldoorn zijn die een nachtopvang hebben als overloop voor Ter Apel. Gek genoeg hoop ik, dat deze nooit gebruikt hoeft te worden, maar als de locatie aan de Dreefseweg wordt ingezet wordt wel voorkomen dat er mensen buiten of op stoeltjes moeten slapen.

Er  zijn ook veel l andere dingen die ons trots kunnen maken. Afgelopen jaar mocht ik het startschot geven voor de Truckersdag. Mogelijk gemaakt door een zeer groot  aantal vrijwilligers, reden er 110 trucks door Heerde. Waarbij de bijrijders met een beperking soms het hele jaar uitkijken naar deze ene dag.

Ik mocht mee helpen serveren bij een diner in de Heerd voor mensen die het om wat voor reden dan ook verdienden. Iets dat ik een jaar eerder ook deed. Zo een diner maakt een onvergetelijke indruk op de mensen die zijn uitgenodigd en die een moeilijk jaar achter de rug hebben. Ze voelen zich gezien, door één avond in de watten te worden gelegd.

Nog weer een ander voorbeeld is Oranjevereniging Maxima, die weer de goededoelenfeesten organiseerde. Niet alleen leuke avonden voor de mensen die naar deze feesten gaan, maar de winst wordt gestoken in lokale verenigingen. En alleen al met de garderobe is 3000 euro opgehaald voor het Berghuizerbad.

Dames en heren, samen maken wij onze gemeenschap. Een heel aantal zaken heeft mij ook persoonlijk wat gedaan in mijn eerste jaar als burgemeester. Graag sta ik bij twee ervan even stil. Eén begon als grote dreiging, maar bleek uiteindelijk te zorgen voor een enorme gemeenschapszin. De plannen van Defensie voor een sprinterrein in het Zwolse Bos. Ik heb er al vaak over gesproken, maar het blijft uniek hoe we als gemeenschap, met een actiecomité, de raad en het college van B&W samen hebben opgetrokken. En uiteindelijk in een bijeenkomst in de Johanneskerk hebben laten zien dat er geen draagvlak voor de plannen van Defensie was. Dit heeft  ervoor gezorgd dat het gebied niet verder wordt onderzocht. Iets om trots op te zijn, maar zeker ook om te koesteren. In 2025 gaan we dan ook nog voor iedereen die erbij was iets organiseren om dit unieke traject af te sluiten, wordt vervolgd.

Het tweede moment lijkt kleiner, maar laat wat mij betreft ook zien dat momenten die van groot  belang zijn voor mensen, niet altijd groots en meeslepend hoeven te zijn. Vanavond is Niels mijn gast. Hij stuurde mij een mail of ik zijn ouders namens hem bloemen wilde geven, omdat zij zoveel voor hem hadden gedaan. Jouw verhaal raakte mij Niels en ik ben blij dat ik dit voor jou en jouw ouders heb kunnen doen. En je hebt mij een belangrijke les  geleerd. De waarde die wij als mensen hebben, zit soms in kleine dingen. Dank je wel daarvoor!

Het nieuwe jaar is net begonnen. Sowieso wordt 2025 bijzonder. Het is 80 jaar geleden dat ons land is bevrijd van oorlog. Iets waar we ook in Heerde uitgebreider dan anders bij stil zullen staan. Het is het jaar waarin we de festiviteiten voor Heerde 850 in 2026 bekend zullen maken, waarbij vele mensen dit jaar al druk zijn met de voorbereidingen. En het is ook het jaar waarin 33 mensen de cursus politiek actief zullen gaan doen, want ook de voorbereidingen van de gemeentelijke verkiezingen in 2026 zijn in volle gang. En dit alles gebeurt naast de dingen die we sowieso doen en waarmee we elke dag het verschil maken.

Dames en heren, we moeten niet ontkennen dat er in de wereld veel gebeurt. Maar juist in onze gemeente laten we zien dat we van onmacht naar macht kunnen gaan door het goede te doen voor iedereen die het nodig heeft.  En vergeet niet: ’t Heerder volk doar ku’j op bouwen, ’t is ’n volk vol warkzaamheid. U herkent de tekst vast uit het Heerder Volkslied. Graag wil ik ook afsluiten met een gedicht van Jan van Riemsdijk, voordat ik mijn nieuwjaarswens uitspreek:

Ernst

Wat is toch de ernst in ’t leven
Wanneer moet men ernstig zijn?
Als men zich geheel wil geven,
Aan zijn werk, ’t zij groot of klein,
Velen geven aan dit woordje,
’n Verkeerde beteekenis
Zij zeggen dat gezonde humor
In geen geval ook ernst is

Maar wie zoo iets durft beweren,
Kent de ware ernst niet.
’t Zit hem niet in zwarte kleeren,
Of in een droefgeestig lied.
Ernst mag geen droefheid worden,
’t is geen somberheid en smart.
’n Ieder moet zijn leven nemen
Met blijmoedig ernstig hart.

Velen doen dan heel gewichtig,
Lopen kaarsrecht, in de maat,
Spreken koud en afgemeten,
En van vrienden dikwijls kwaad.
Of ze zuchten en ze klagen,
Denken steeds aan hun verdriet,
Of ze maken altijd zorgen,
Zulke mensen “Leven”’ niet!

Neen, de ware ernst van ’t leven
Is de flinkheid en de kracht,
Die ’n ieder moet gebruiken,
Dat ook kan als men graag lacht.
Neemt dus niet de sombre ernst,
’t geeft verslapping en verdriet.
Vrolijke ernst maakt je krachtig,
Werkt dan, leeft dan en geniet!!!

Dames en heren, ik wens u allen een geweldig en gezond 2025! Werkt dan, leeft dan en geniet met volle teugen!